ကိုယ့်ညီမလေး ချကျွေးတဲ့ အစာဗန်းလေးထဲမှာ ငှက်တစ်ကောင် ဖြစ်ချင်ပါတယ်။
ဘုရားပွင့်တဲ့ ကမ္ဘာမှာ ရင်ထဲ ကဗျာမပွင့်မှာဘဲ စိုးမိတယ်။
မြစ်က ခိုးနားထောင်မှာစိုးလို့ အိပ်မက်တွေ မော့မော့သောက်ရင်း ရင်ခုန်ဖို့ ထိတ်လန့်နေရသူပါ
ပွတ်တိုက် ခြစ်ရှမိတဲ့အသံထွက် တချို့ပေါ့ လို့ ဆရာ အိုအောင်က ဝန်ခံထားပါတယ်။
အဖေဆုံးတာ ၁၄ နှစ် ရှိခဲ့ပြီကော စားပွဲပေါ်က ဓာတ်ပုံမှာ အမေနဲ့ ကျွန်တော် နှစ်ယောက်တည်း
အမေရိကန် ကဗျာဆရာ ချားလ်စ် ဗျူကောစကီးက ရေးသားခဲ့တဲ့ ကဗျာတွေကို စုစည်း ဘာသာပြန်ဆိုထားတဲ့စာအုပ် ဖြစ်ပါတယ်။
သူ၏အနုပညာကား သူ့ဝေဒနာမှ စီးဆင်းလာတာ ဖြစ်ပါသည်။ ထို့အတူ သမိုင်းဝေဒနာဖြစ်နေတာလည်း သေချာလှပါသည်။
နိုင်ငံတကာ ကဗျာဆရာ ၁၅ ယောက်ရဲ့ကဗျာတွေကို ဖတ်ရှုရပါလိမ့်မယ်။
ဒီစာအုပ်ရဲ့ ထူးခြားချက်က နရနီရဲ့ စာသားတွေကို လင်းငြိမ်ရဲ့ အရုပ်တွေနဲ့ တွဲထားခြင်းပါပဲ။
မရှိတာတွေ ရှာဖို့ ရွာကို ကျနော် လာခဲ့တယ် ရွာမှာ ရွာလည်း မရှိတော့ဘူး။
တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မေ့ပစ်တယ်ဆိုတာ ခြံထဲက မီးပိတ်ဖို့ မေ့ခဲ့သလိုပဲ။
ငါတို့မျက်ရည်ဆိုတာ သူ ခြေဆေးဖို့ ဘယ်တုန်းကမှ မလုံလောက်ခဲ့ဘူးတဲ့။ ။
ကဗျာတစ်ပုဒ်ချင်းစီကို ကျားပေါက်ရဲ့ Illustration တွေနဲ့ တွဲဖက်ခံစားလို့ ရပါတယ်။
ချက်ကိုစလိုဗက်ကီးယား ကဗျာဆရာ ဟိုးလဗ်ရဲ့ ကဗျာတွေထဲက ၂၉ ပုဒ်ကို ဆရာ မြေချစ်သူ ဘာသာပြန်ခဲ့တဲ့စာအုပ်ပါ။
ငါ့နားရက် အင်္ဂါဟာ အင်္ဂါတွေ တစ်စစီပြုတ်ထွက်နေတဲ့ အင်္ဂါဖြစ်တယ်။
